آن چه در این مقاله خواهید خواند: در ابتدای مقاله از شیوع آدم ربایی در دنیا به انگیزه های مختلف می گوید که به دلیل خشونت زیاد این جرم مجازات های سنگینی نیز برای آن در نظر گرفته شده است. در ادامه از آسیب های روحی و جسمی این جرم بر شخص قربانی یا خانواده او و همچنین از نبودن قانون خاص در مورد این جرم می گوید. در بخش بعد مجازات ربودن اطفال را با توجه به مواد قانونی مربوطه و تفاوت های آن با بزرگسالان را بیان می کند. در ادامه سلب آزادی از اشخاص را تحت هر عنوانی جرم می داند. همچنین از متناسب بودن مجازات تعیین شده برای آدم ربایی می گوید و به کم بودن مجازات ربودن طفل تازه متولد شده نیز اشاره می کند. در انتها نیز اخاذی را یک اصطلاح عمومی می داند که به ماده ای که به نوعی در قانون به این مطلب پرداخته باشد نیز اشاره می کند. در ادامه متن کامل مقاله را خواهید خواند. آدم‌ربایی یکی از جرایم شایع در همه کشورهای دنیاست که افراد با انگیزه‌های متفاوتی همچون مالی، انتقام، تجاوزات جنسی، امحاء آثار جرم و … شخص قربانی را ربوده و آزادی او را سلب می‌کنند. البته به واسطه خشونت زیاد این جرم، در همه کشورهای دنیا، مجازات سختی برای آدم‌ربایی در نظر گرفته می‌شود. آدم ربایی ممکن است بدون آزار جسمی و روحی برای قربانی باشد و ممکن است در حین ارتکاب جرم، آسیب‌هایی هم به شخص قربانی یا خانواده وی وارد شود. البته بهرحال، آدم ربایی از جرایمی است که ولو برای مدت کوتاه و بدون آزار جسمی شخص هم باشد، دارای اثرات سوء روحی و روانی برای قربانی خواهد بود. «آدم‌ربایی به معنای سلب آزادی تن است و به انتقال یک شخص بدون رضایت او از محلی به محل دیگر با استفاده از زور، تهدید یا فریفتن، گفته می‌شود. قانون خاصی درمورد آدم‌ربایی وجود ندارد. در برخی مواد قانون مجازات عمومی ۱۳۰۴ اصلاحی ۱۳۵۲ قانونگذار از لفظ ربودن یا دزدیدن در مورد انسان استفاده کرده بود. باید توجه داشت که لفظ ربایش یا دزدیدن در مورد انسان در معنای مجازی به کار می‌رود و نه معنای حقیقی زیرا موضوع ربایش یا سرقت اساسا مال است و نه انسان. مجازات ربودن اطفال و تفاوت‌های آن با بزرگسالان قانونگذار در ماده ۱۹۵ به دزدیدن طفل تازه متولد، در ماده ۲۰۲ به ربایش طفل زیر ۱۶ سال، در ماده ۲۰۳ به ربایش دختر زیر ۱۵ سال و در ماده ۲۰۹ به ربایش افراد برای عمل منافی عفت اشاره کرده بود. همچنین در قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات سال ۶۲ و ۷۵ نیز قانونگذار با تغییراتی به موارد مزبور اشاره کرده ولی اساس بحث در مورد ربایش، ماده ۶۲۱ قانون مجازات اسلامی در مورد بزرگسالان و ماده ۶۳۱ در مورد ربایش طفل تازه متولد است. طبق ماده ۶۲۱ هرکس به قصد مطالبه وجه یا مال یا به قصد انتقام یا به هر منظور دیگر به عنف یا تهدید یا حیله یا به هرنحو دیگر شخصا یا توسط دیگری شخصی را برباید یا مخفی کند به حبس از پنج تا پانزده سال محکوم خواهد شد. در صورتی که سن مجنی‌علیه کمتر از پانزده سال تمام باشد یا ربودن توسط وسایل نقلیه انجام پذیرد یا به مجنی علیه آسیب جسمی یا حیثیتی وارد شود مرتکب به حداکثر مجازات تعیین شده محکوم خواهد شد و در صورت ارتکاب جرایم دیگر به مجازات آن جرم نیز محکوم می‌شود. ناگفته نماند که طبق تبصره ماده ۶۲۱ همین قانون، مجازات شروع به ربودن سه تا پنج سال حبس است. به این ترتیب آدم‌ربایی مقرون به آزار مشمول قسمت اخیر ماده ۶۲۱ خواهد بود. همچنین طبق ماده ۶۳۱، هرکس طفلی را که تازه متولد شده است بدزدد یا مخفی‌کند یا او را بجای طفل دیگری یا متعلق به زن دیگری غیر از مادر طفل قلمداد کند به شش ماه تا سه سال حبس محکوم خواهد شد و چنانچه احراز شود که طفل مزبور مرده بوده مرتکب به یکصد هزار تا پانصد هزار ریال جزای نقدی محکوم خواهد شد. ماده ۵۸۳ قانون مجازات اسلامی هم مشابه ماده ۶۲۱ همین قانون، حبس و توقیف غیرقانونی و اخفا را مورد توجه قرار داده اما تفاوت آن، در انگیزه است. سلب آزادی از اشخاص تحت هر عنوانی جرم است سلب آزادی از اشخاص تحت هر عنوانی (توقیف، حبس یا اخفا) و با هر انگیزه‌ای، جرم و مشمول ماده ۵۸۳ قانون مجازات اسلامی است اما در ماده ۶۲۱ انگیزه شریرانه مدنظر قانونگذار است؛ برای مثال قانونگذار در ماده ۶۲۱ از ربایش به قصد مطالبه وجه یا مال یا انتقام صحبت می‌کند در حالی که در ماده ۵۸۳ چنین نیست. هرچند در ماده ۶۲۱ قانونگذار مصادیق انگیزه را به قید تمثیل بیان کرده اما معنی‌اش آن نیست که شامل انگیزه‌های خوب هم می‌شود؛ بلکه باید از نظر تفسیر حکم ماده به این نکته توجه داشته باشیم که در چنین مواردی که می‌خواهیم مصادیق دیگر در قالب تمثیل مشمول حکم ماده قرار گیرند، باید از حیث اهمیت و شدت همسنگ مصادیق مذکور در ماده باشند. برای مثال، اگر کسی به قصد تجاوز جنسی یا قطع اعضای بدن اقدام به ربایش کسی کند، مشمول ماده ۶۲۱ خواهد بود. سلب آزادی از دیگری را ولو با انگیزه بسیار خوب و خیرخواهانه و شرافتمندانه هم جرم و مشمول ماده ۵۸۳ خواهد بود. برای مثال، فرض کنیم خانواده‌ای فرزند مریضی دارند و کسی قصد تأمین هزینه‌های درمان وی را دارد اما پدر خانواده اجازه مداوای وی را نمی‌دهد. حال اگر شخص مزبور فرزند بیمار را در جایی مخفی کند تا دکتر بتواند وی را معاینه و مداوا کند، عمل وی جرم خواهد بود. تناسب قانونی برای مجازات آدم‌ربایی به نظر می‌رسد مجازات تعیین شده، متناسب بوده و این امر دلالت بر آن دارد که قانونگذار توجه لازم را به این جرم داشته است؛ ضمن اینکه به طور منطقی، می‌توان برای مجازات جنبه بازدارندگی قائل شد و اگر قانونگذار برای آدم‌ربایی مجازات تعیین نکرده باشد ممکن است افراد به راحتی برای رسیدن به مطامع خود اقدام به آدم‌ربایی کنند. البته به نظر می‌رسد مجازات مقرر در ماده ۶۳۱ برای جرم مهمی مانند ربایش طفل تازه متولد مجازات کمی است و مجازات با شدت خطر حاصل از این جرم تناسب ندارد. قانونگذار در این ماده، مفهوم طفل تازه متولد را مشخص نکرده و ایراد دوم به عدم تناسب جرم و مجازات توجه نداشته است. اخاذی یک عنوان مجرمانه عمومی است نه حقوقی در قانون عنوان مجرمانه‌ای به نام اخاذی وجود ندارد و این اصطلاح بیشتر یک اصطلاح عمومی است تا حقوقی. در عالم حقوق ماده‌ای که به نوعی به این مطلب پرداخته باشد ماده ۶۶۹ قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات سال ۷۵ است. طبق ماده مزبور هرگاه کسی دیگری را به هر نحو تهدید به قتل یا ضررهای نفسی یا شرفی یا مالی و یا به افشای سری نسبت به خود یا بستگان او کند، به مجازات شلاق تا ۷۴ ضربه یا زندان از دو ماه تا دو سال محکوم خواهد شد. بر این اساس طبق این ماده اعم از این که مرتکب مالی را اخذ کند یا خیر، به استناد ماده مزبور قابل تعقیب خواهد بود.