آن چه در این مقاله خواهید خواند: در ابتدای مقاله به مجازات سختی که قانونگذار برای افشاکننده گان حریم خصوصی در فضای مجازی در نظر گرفته است، اشاره می کند. در ادامه مقاله نقش خود قربانیان در نقض حریم خصوصیشان را بیان می کند. همچنین از مجازات سنگین تهدید افراد در فضای مجازی می گوید. در قسمت بعد به مجازات هتک حیثیت اشخاص در فضای مجازی اشاره می کند و مثال هایی از مواردی که باعث هتک حیثیت می شود می زند. در ادامه عنصر مادی جرم تهدید در فضای را شرح می دهد و از شرایطی که این تهدید باید دارا باشد می گوید. همچنین به افشای اسرار شخصی افراد در فضای مجازی و از این که اسرار شامل چه مواردی است و برای چه کسانی اسرار محسوب می شود اشاره می کند. در قسمت پایانی به بررسی عنصر معنوی این جرم و همچنین دادگاه صالح به رسیدگی در این جرم و ادله اثبات این جرم می پردازد. در ادامه متن کامل مقاله را خواهید خواند. پنهان‌کاری در پوشش فضای مجازی باعث شده تا برخی تبهکاران از این فضا سوءاستفاده کرده و با تهدید سایر کاربران به افشای حریم خصوصی آنها نظیر انتشار تصاویر خصوصی و فیلم‌های خانوادگی به اخاذی یا درخواست‌های غیرقانونی بپردازند؛ این در حالی است که قانونگذار مجازات‌های سختی برای این افراد در نظر گرفته است. اگرچه مجرمان و تبهکاران همواره به دنبال راهی برای پیاده کردن مقاصد شوم خود هستند ولی گاهی سهل‌انگاری و بی‌دقتی کاربران فضای مجازی باعث می‌شود تا راه برای اعمال مجرمانه این تبهکاران بیش از پیش هموار باشد. نقش خود قربانیان در نقض حریم خصوصی شان بررسی پروندهای قضایی انتشار موضوعات خصوصی در حریم مجازی نشان می‌دهد که قربانیان انتشار و افشای حریم خصوصی به دلیل سهل‌انگاری و اعتماد به مجرمان این گونه جرایم به عنوان طعمه در این دام گرفتار می‌شوند. در حقوق کیفری ایران عنوان مجرمانه‌ای به نام اخاذی وجود ندارد؛ اما در ماده ۶۶۹ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۵ در بخش تعزیرات مقرر شده است که هرگاه کسی دیگری را به هر نحو تهدید به قتل یا ضررهای نفسی یا شرفی یا مالی یا افشای سری نسبت به خود یا بستگان وی کند به این واسطه تقاضای وجه یا مال یا تقاضای انجام امر یا ترک فعلی را کرده یا نکرده باشد به مجازات شلاق تا۷۴ ضربه یا زندان از دو ماه تا دو سال محکوم خواهد شد. بدین ترتیب در صورتی که کسی دیگری را تهدید به انتشار حریم خصوصی در شبکه‌های اجتماعی کند؛ اگر در این مورد وجه یا مال یا درخواست انجام عمل نامشروع غیر اخلاقی هم نکند؛ باز این اقدام مشمول ماده قانونی فوق خواهد بود. تهدید افراد در فضای مجازی مجازات سنگینی دارد اگر فردی مبادرت به تهیه مخفیانه فیلم یا عکس مبتذل از شخص یا مراسم خانوادگی و اختصاصی و تکثیر و توزیع آن در فضای اینترنتی کند یا با وسیله قراردادن آثار مستهجن به منظور سوءاستفاده جنسی، اخاذی، جلوگیری از احقاق حق یا هر منظور نامشروع و غیر قانونی دیگر کند، موضوع مشمول بندهای ج و الف ماده ۵ قانون نحوه مجازات اشخاصی که در امور سمعی و بصری فعالیت‌های غیر مجاز می‌کند مصوب ۱۳۸۶ بوده و مرتکب به ۲ تا ۵ سال حبس و ۱۰سال محرومیت از حقوق اجتماعی و ۷۴ ضربه شلاق محکوم می‌شود. در عین حال ماده ۴ قانون فوق نیز مقرر می‌کند هر کس با سوءاستفاده از آثار مبتذل و مستهجن تهیه شده از دیگری وی را تهدید به افشاء و انتشار آثار مزبور کند و از این طریق با وی زنا کند به مجازات زنای به عنف محکوم می‌شود اگر عمل ارتکابی غیر از زنا و مشمول حد باشد حد مزبور بر وی جاری می‌شود و در صورتی که مشمول تعزیر باشد به حداکثر مجازات تعزیری محکوم خواهد شد. بر اساس بند ت ماده۲۲۴ قانون مجازات اسلامی –کتاب حدود- در صورتیکه کسی با تهدید، دیگری را مجبور به زنا کند، مورد از مصادیق زنای به عنف و اکراه بوده و مجازات زانی، اعدام است. مجازات هتک حیثیت افراد در فضای مجازی مواد ۱۶و۱۷ قانون جرایم رایانهای مصوب ۱۳۸۸ نیز هتک حیثیت افراد در فضای مجازی را جرم‌انگاری کرده است. مطابق مواد مذکور، هرکس به وسیله سامانه‌های رایانهای یا مخابراتی، صوت یا تصویر یا فیلم خصوصی یا خانوادگی یا اسرار دیگری را بدون رضایت وی، منتشر یا در دسترس دیگران قرار دهد؛ یا پس از تغییر و تحریف مبادرت به انتشار آن کند؛ به نحوی که منجر به ضرر یا موجب هتک حیثیت وی شود؛ به حبس از ۹۱ روز تا ۲ سال و جزای نقدی از ۵ تا ۴۰ میلیون ریال محکوم خواهد شد. در صورتی که تغییر و تحریف به صورت مستهجن باشد؛ مرتکب به حداکثر هر دو مجازات محکوم می‌شود. البته طبق تبصره‌های ۱ و ۴ ماده ۱۴ قانون جرایم رایانهای، محتویات و آثار مبتذل به آثاری اطلاق می‌شود که دارای صحنه‌ها و صور قبیحه باشد و محتویات مستهجن عبارت از تصویر یا صوت یا متن واقعی یا غیر واقعی که بیانگر برهنگی کامل زن یا مرد یا آمیزش یا عمل جنسی انسان است. عنصر مادی جرم تهدید در فضای مجازی عنصرمادی جرم اخاذی با وسیله قرار دادن انتشار تصاویر خصوصی در فضای مجازی، فعل تهدید است. تهدید که در واقع نوعی آزار معنوی و فشار روحی و روانی است، عبارت است از اعلام و بیان قصد و نیت شوم و رفتار نامشروع و غیر قانونی که مرتکب قصد انجام آن را دارد. به عبارتی تهدید ترساندن و بیم دادن به طرف مقابل با ایجاد هراس به منظور اخذ مال یا کام‌جویی‌های غیر اخلاقی است. تهدید باید برای قربانی زیانبار و ناخوشایند است و در وی ایجاد تشویش و نگرانی و اضطراب می‌کند. تهدید در این جرم با ارسال پیامک یا ایمیل و در مواردی به صورت تماس مستقیم انجام گرفته و باید اعلام انتشار و افشاء تصاویر خصوصی ناظر به موضوع معینی باشد. البته موضوع معین این جرم حریم شخصی و اطلاعات خصوصی افراد است که سوءاستفاده از چنین اطلاعاتی به منظور اخاذی یا کام‌جویی غیر اخلاقی یا کینه‌توزی منتهی به هتک حرمت و حیثیت و ضررهای شرفی مجنی‌علیه می‌شود. ضرر شرفی عبارت از خسارت‌ها و زیان‌هایی که آبرو، حیثیت و عرض و ناموس طرف مقابل را لکه‌دار می‌کند، بدین ترتیب انتشار و افشاء هر نوع اطلاعات شخصی و تصاویر و فیلم‌های خصوصی و خانوادگی و اختصاصی که منتهی به بر باد رفتن آبرو و حیثیت قربانی جرم شده و موجبات رسوایی وی را فراهم نماید از مصادیق ضررهای شرفی است. افشای اسرار شخصی افراد نیز جزء حریم خصوصی بوده و انتشار آنها در فضای مجازی منجر به ضررهای شرفی می‌شود، این گونه اسرار باید به کیفیتی باشد که طرف مقابل مایل به فاش شدن آن نبوده و بر پنهان ماندن آن اصرار داشته و حتی حاضر به پرداخت حق سکوت در ازای مخفی ماندن آن باشد. بنابراین در جرم انتشار و افشاءاسرار حریم خصوصی در فضای مجازی؛ اسرار شامل امور و مواردی است که برای افراد از آنچنان درجه‌ای از اهمیت برخودار است که در مقام اخفاء و پنهان ماندن آن حاضر به پرداخت بهاء گزافی بابت فاش نشدن است. ملاک اینکه چه مواردی و برای چه کسانی اسرار محسوب می‌شود؛ عرف است، ممکن است انتشار حریم خصوصی افراد در فضای اینترنتی با قصد کینه‌جویی و تسویه حساب شخصی به عمل آمده باشد، در صورتی که مرتکب در مقابل عدم افشای و انتشار حریم خصوصی وجه یا مال یا تقاضای نامشروع و غیر اخلاقی مطرح و دریافت کند؛ جرم اخاذی تحقق می‌یابد. عنصر معنوی جرم تهدید در فضای مجازی عنصر معنوی این جرم شامل سوءنیت عام و سوءنیت خاص است، سوءنیت عام عبارت از اراده عالمانه و عمدی در ارتکاب این جرم است. به عبارت دیگر، مرتکب می‌داند و مطلع است که انتشار و افشای حریم خصوصی عملی مجرمانه و خلاف قانون است با آگاهی و نیت سوء به این عمل مبادرت می‌کند. سوءنیت خاص نیز به معنای قصد مرتکب از ورود خسارت و ضرر به قربانی این جرم است که با انتشار حریم خصوصی در فضای مجازی عملی می‌شود. رسیدگی به جرم اخاذی و تهدید، هر دو در صلاحیت محاکم کیفری دو هستند به عبارت دیگر در صورتی که مباشر طرف جرم را تهدید و با اخاذی وجهی از وی مطالبه و یا تقاضای نامشروع و غیر اخلاقی را مطرح کند دادگاه‌های کیفری دو صالح به رسیدگی خواهند بود. دلایل اثبات جرم مذکور در دادگاه “ادله الکترونیکی” است، بنابراین متن گفت‌وگو در فضای تلگرام، وایبر، فیس‌بوک و سایر شبکه‌های اجتماعی، ایمیل، پیامک، صدای ضبط شده و فیلم جزء دلایل اثباتی جرم انتشار حریم خصوصی در فضای سایبری است در این خصوص ماده ۵۰ قانون جرایم رایانه ای مصوب سال ۸۸ مقرر کرده است که چنانچه داده‌ای رایانهای توسط طرف دعوا یا شخص ثالثی که از دعوا آگاهی نداشته، ایجاد یا پردازش یا ذخیره یا منتقل شده باشد و سیستم رایانهای یا مخابراتی مربوط به نحوی درست عمل کند که به صحت و تمامیت اعتبار و انکارناپذیری داده‌ها خدشه وارد نشده باشد قابل استناد خواهد بود. از طرفی بر اساس ماده۱۲ قانون تجارت الکترونیکی مصوب سال ۸۲ اسناد و ادله اثبات دعوی ممکن است به صورت “داده پیام” بوده و در هیچ محکمه یا اداره دولتی نمی‌توان بر اساس قواعد ادله موجود ارزش اثباتی”داده پیام” را به دلیل شک و قالب آن رد کرد. دلایل الکترونیکی مذکور در صورتی ملاک و مبنای صدور حکم دادگاه قرار خواهد گرفت که صحت و درستی آنها پس از بررسی، مورد تأیید کارشناسان پلیس فتا قرارگرفته باشد، جرم مذکور از جمله جرایم غیرقابل گذشت است. با عنایت به اینکه ارتکاب چنین جرایمی امنیت اجتماعی را به خطر می‌اندازد، گذشت و رضایت شاکی خصوصی طبق بند الف ماده۳۸ قانون مجازات اسلامی می‌تواند از جمله جهات تخفیف مجازات محسوب شود. سعید شکاری نمین، حقوقدان و کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم‌شناسی برگرفته از روزنامه حمایت (تاریخ انتشار ۱۳۹۵/۸/۲۲)