آدم‌ربایی به مفهوم سلب آزادی تن است و به عمل انتقال یک شخص بدون رضایت او از محلی به محل دیگر با استفاده از زور، تهدید یا فریفتن گفته می شود. در تعریفی دیگر از این جرم، می‌توان گفت که آدم‌ربایی به معنای سلب آزادی تن دیگری بدون رضایت او و با قصد نامشروع از طریق جابجایی از محلی به محل دیگر است. قانونگذار در ماده ۶۲۱ و ۶۳۱ کتاب تعزیرات قانون مجازات اسلامی و ماده واحده قانون تشدید مجازات رانندگان متخلف مصوب ۱۳۳۵ عمل آدم‌ربایی را جرم‌انگاری کرده است. گروگان‌گیری که اصطلاح صحیح آن آدم‌ربایی است، از جمله جرایمی است که افراد با انگیزه‌ها و اهداف مختلفی مانند به دست آوردن پول، انتقام گرفتن و نیز اختلافات شخصی مرتکب آن می‌شوند. در مورد مجازات جرم آدم‌ربایی، علاوه بر مجازات‌هایی که قانون برای آن در نظر گرفته، نکته مهم این است که اگر در حین ارتکاب جرم یا در مدتی که شخص اسیر آدم‌ربایان است، فرد آدم‌ربا مرتکب اقداماتی از قبیل ضرب و جرح، تعرض و قتل یا جرایم دیگری مانند حبس غیرقانونی شود، شخص مرتکب علاوه بر مجازات مقرر در قانون برای این جرم، به مجازات این اعمال نیز محکوم خواهد شد. الحاق ایران به کنوانسیون بین‌المللی علیه گروگان‌گیری آدم‌ربایی از جمله جرایمی است که معمولاً به قصد خواسته‌های غیر قانونی یا به عنوان مقدمه جرایم دیگر ارتکاب می‌یابد و در بین اعضای باندهای مجرمانه و سازمان‌یافته مانند باندهای مربوط به قاچاق مواد مخدر یا قاچاق انسان شیوع بیشتری دارد. از نظر مقررات بین‌المللی در این خصوص کنوانسیون خاصی به نام کنوانسیون بین‌المللی علیه گروگان‌گیری وجود دارد که کشور ما نیز از ۱۰ سال قبل به آن ملحق شد و علی‌القاعده باید مطابق مفاد این کنوانسیون با رعایت موازین شرعی و قانونی و منطبق بر حقوق اسلام، جرم‌انگاری لازم در مورد این عمل صورت گیرد. مجازات فرد آدم‌ربا در حال حاضر جرمی با عنوان گروگان‌گیری در قانون ما وجود ندارد، اما آدم‌ربایی در قانون ما جرم‌انگاری شده است. چنانچه کسی ربوده شده یا در اصطلاح، گروگان گرفته شود، مرتکب این جرم تحت عنوان آدم‌ربایی و در مواردی نیز تحت عنوان بازداشت غیرقانونی، قابل تعقیب است و به حبس به مدت ۵ تا ۱۵ سال حبس محکوم خواهد شد. با توجه به ماده ۶۲۱ کتاب تعزیرات قانون مجازات اسلامی مصوب سال ۱۳۷۵ هرکس به قصد مطالبه وجه یا مال یا به قصد انتقام یا به هرمنظور دیگر به عنف یا تهدید یا حیله یا به هر نحو دیگر شخصا یا توسط دیگری شخصی را برباید یا مخفی کند به حبس از پنج تا پانزده سال محکوم خواهد شد. در صورتی که سن مجنیعلیه کمتر از پانزده سال تمام باشد یا ربودن توسط وسایل نقلیه انجام پذیرد یا به مجنیعلیه آسیب جسمی یا حیثیتی وارد شود، مرتکب به حداکثر مجازات تعیین‌شده محکوم خواهد شد و در صورت ارتکاب جرایم دیگر به مجازات آن جرم نیز محکوم می‌شود. همچنین طبق تبصره این ماده، مجازات شروع به ربودن سه تا پنج سال حبس است. دزدیدن یا مخفی کردن اطفال ماده ۶۳۱ کتاب تعزیرات قانون مجازات اسلامی نیز اقدام به آدم‌ربایی را جرم‌انگاری کرده است. بر اساس این ماده، هر کس طفلی را که تازه متولد شده است، بدزدد یا مخفی کند یا او را به جای طفل دیگری یا متعلق به زن دیگری غیر از مادر طفل قلمداد کند، به ۶ ماه تا سه سال حبس محکوم خواهد شد و چنانچه احراز شود که طفل مزبور مرده بوده، مرتکب به یکصد هزار تا پانصد هزار ریال جزای نقدی محکوم خواهد شد. نکته مهم، پیشگیری از وقوع این جرایم به خصوص در مورد کودکان است؛ در حقیقت، افرادی که به لحاظ وضعیت خاص مانند اختلافات با دیگران در معرض این تهدیدات قرار دارند، باید از بُعد پیشگیری مراقبت بیشتری انجام دهند همچنین باید کودکان را نسبت به این موضوع آگاه کرد. دکتر جواد طهماسبی، حقوقدان، استاد دانشگاه و کارشناس مرکز آموزش قوه قضاییه برگرفته از روزنامه حمایت (تاریخ انتشار ۱۳۹۵/۷/۲۷)