پناه دادن متهم عبارت است از این که، کسی متهم تحت تعقیب یا در حال دستگیری را پناه داده و با در اختیار گذاشتن مکان یا محلی، از دید و منظر ماموران خارج و مخفی کند. پناه دهنده ممکن است شخص عادی، ماموران انتظامی یا قضایی باشد که با عمل مزبور مرتکب این جرم شده است. مجازات پناه یا فرار دادن متهم تحت تعقیب طبق ماده بیست و یک قانون اصلاح قانون مبارزه با مواد مخدر بدان معنا است که هرکس متهم موضوع این قانون را که تحت تعقیب یا در حین دستگیری است عالما و عامدا پناه یا فرار دهد و یا در پناه دادن همکاری کند در هر مورد، به یک پنجم تا یک دوم مجازات جرمی که متهم به آن را فرار یا پناه داده است محکوم می شود. در مورد حبس ابد و اعدام مرتکب به ترتیب به چهار تا ده سال حبس و ده تا پانزده سال حبس و از سی تا هفتاد و چهار ضربه شلاق محکوم می شود. تبصره یک- مجازات اقربای درجه یک متهم در هر حال بیش از یک دهم مجازات متهم اصلی نخواهد بود. تبصره دو- در صورتی که مرتکب از ماموران انتظامی و یا ماموران زندان و یا از ماموران قضایی باشد، علاوه بر مجازات مذکور، از خدمات دولتی نیز منفصل می شود. اعمال مجرمانه، در بند هفت ماده یک قانون مبارزه به مواد مخدر به این شرح جرم محسوب شده است: «فرار دادن یا پناه دادن متهمان مواد مخدر یا روان گردان های صنعتی غیردارویی که تحت تعقیب اند.» جرائم فوق از جمله جرایم مرتبط با مواد مخدر است که در نوع خود از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. زیرا تمام تلاش ماموران کاشف و قضات، تعقیب مجرم یا متهم به جرم، دستگیری، محاکمه ی او و اجرای حکم است. فلسفه ی اخذ تامین از متهم نیز همین است. برای آنکه جرم کشف شده به سرانجام رسیده و تعیین تکلیف شود، باید متهم دستگیر و محاکمه شود. هرگونه اقدام غیرقانونی و مساعدت در فرار متهم، روند رسیدگی به جرم و تعیین تکلیف قضایی او و پرونده را با اشکال جدی مواجه می کند، ممکن است متهم تحت تعقیب، شخصا برای فرار و رهایی از دستگیری تلاش کند یا شخص دیگر که متهم یا غیرمتهم است یا ماموران مراقب یا هر مامور ملازم دیگر این عمل را انجام دهد. قانون گذار برای پیشگیری از رخ دادن چنین امری، برای مرتکبان آن مجازات قابل توجه در نظر گرفته است. برگرفته از خبرگزاری میزان (تاریخ انتشار ۱۳۹۴/۱۰/۲۷)