قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات مصوب ۱۳۷۵: ماده ۶۴۸- اطبا و جراحان و ماماها و دارو فروشان و کلیه ی کسانی که به مناسبت شغل یا حرفه ی خود محرم اسرار می شوند هر گاه در غیر از موارد قانونی، اسرار مردم را افشا کنند به سه ماه و یک روز تا یک سال حبس و یا به یک میلیون و پانصد هزار تا شش میلیون ریال جزای نقدی محکوم می‌شوند. “وکلا، کارشناسان رسمی، ماموران انتظامی و … را هم می توان در زمره این افراد قرار داد.” در صورتی که قانون کسی را ملزم به افشای سر کرده، مشمول ماده ۶۴۸ نمی شود مثل: قانون طرز جلوگیری از بیماری های آمیزشی و بیماری های واگیردار مصوب ۱۳۲۰ و قانون اصلاح ماده ۱۹ قانون طرز جلوگیری از بیماری های آمیزشی و بیماری های واگیردار: ماده ۱۳- پزشکان آزاد و کلیه بنگاه های بهداری که معاینه و درمان بیماری های آمیزشی می‌نمایند موظفند در آخر هر ماه عده بیماری های آمیزشی را که دیده‌اند و قبلا به پزشک دیگری مراجعه ننموده‌اند بدون ذکر نام و مشخصات بیمار به بهداری بفرستند. طریقه فرستادن شماره بیماران به موجب آیین نامه‌ای است که بهداری کل تعیین خواهد کرد. ماده ۱۹- هر پزشک معالج مکلف است در موقع مشاهده یکی از بیماری های واگیر نامبرده در زیر فوراً به بهداری محل اطلاع دهد: ۱- وبا و اسهال های وبایی شکل. ۲- عون. ۳- تب زرد. ۴– مطبقه (تیفوئید). ۵- محرقه (تیفوس اگزانتماتیک). ۶- آبله. ۷- مخملک. ۸- سرخجه. ۹- خناق (دیفتری). ۱۰- اسهال خونی. ۱۱- سرسام واگیر (مننژیت سربرواسپینال). ۱۲- تب عرق‌گز (سوئت می‌لی‌یر). ۱۳- مالاریا – فلج اطفال – تب مالت. همین وظیفه برای ماماها در مورد تب نفاسی و ورم ملتحمه نوزادان باید رعایت شود. رییس خانواده نسبت به اهل خانه و صاحب مهمانخانه هم درباره مسافرین همین وظیفه را عهده دارند به علاوه کدخداها موظفند چنانچه در دهی در عرض یک هفته تلفات متعددی غیر عادی مشاهده نمودند فوراً بهداری را مطلع نمایند که اقدام مقتضی بنماید. تبصره – علاوه بر بیماری های نامبرده بیماری های زیر هم در صورتی که در اماکن پرجمعیت مانند مدارس – کارخانجات و پرورشگاه کودکان و زندان و غیره دیده شود باید متصدیان آن مراکز و پزشک مسئول آنجا بهداری محل را مطلع نماید سیاه سرفه – جذام – باد سرخ – ورم غده بناگوش – سل سینه – گریپ – ذات‌الریه (پتومونی) تراخم – سیاه زخم – تب راجعه (تیفوس رکورانت).- بیماری های آبله مرغان – هپاتیت های ویروسی – مسمومیت غذایی . تبصره – در مناطقی که وسایل و امکانات لازم برای تشخیص سرطان فراهم باشد از طرف وزارت بهداری اعلام گردد کلیه شاغلین رشته های پزشکی که به امر مداوای بیماران می پردازند موظفند به مجرد مشاهده بیمار مبتلا به سرطان مراتب را کتبا و مشروحا به طور محرمانه به مقامات بهداشتی محل اطلاع دهند. قانون راجع به ثبت و گزارش اجباری بیماری های سرطانی مصوب ۱۳۶۳: ماده واحده – به منظور بررسی و تحقیقات اپیدمیولوژیک و پیشگیری منطقه ای و تنظیم آماری بیماری های سرطانی، کلیه مؤسسات درمانی، آزمایشگاه های آسیب‌شناسی و تشخیص طبی اعم از دولتی و غیر دولتی مکلفند در مناطق معینی از کشور که امکانات لازم موجود است هر بافت و نمونه ای را که به هر عنوان “تشخیص، درمان و تجسس” از بدن انسان زنده نمونه برداری می‌شود، مورد آزمایش قرار دهند و چنانچه به موارد سرطانی و یا مشکوک به سرطان برخورد نمودند، نتیجه آزمایش و اطلاعات مورد لزوم را طبق ضوابطی که در آیین‌نامه اجرایی این قانون تعیین خواهد شد، محرمانه به مراکزی که وزارت بهداری تعیین خواهد کرد، ارسال دارند. تبصره ۱ – متخلفین از این قانون از طریق نظام پزشکی تحت تعقیب قرار خواهند گرفت. تبصره ۲ – تشخیص و تعیین مناطقی که این قانون در آن ها به مورد اجراء گذاشته خواهد شد با وزارت بهداری است. تبصره ۳ – آیین‌نامه اجرایی این قانون حداکثر ظرف مدت سه ماه از تاریخ تصویب تهیه و پس از تأیید وزیر بهداری قابل اجرا است.